ตำนานพระนางพญา พิมพ์เข่าตรง

ความในใจเจ้าของพระ
เรื่องราวของพระนางพญาเข่าตรงที่เลื่องลือในอดีตเมื่อประมาณ ๔๐ ปีที่แล้ว เห็นจะไม่มีพระนางพญาเข่าตรงคู่ไหนโดดเด่นไปกว่าพระสององค์ที่มีเจ้าของเป็นคนเดียวกันชื่อ คุณชลอ รับทอง ผู้ซึ่งได้รับการยอมรับว่าเป็นบุคคลที่มีพระสวยในรังมากที่สุดคนหนึ่งของเมืองไทย และยังได้รับการยอมรับจากวงการพระเครื่องของไทยว่า เป็นนักสะสมพระเครื่องที่มีความสามารถเป็นพิเศษในการดูและวิจารณ์พระเครื่องในระดับเซียนอาวุโสคนหนึ่ง

คุณชลอ รับทองเป็นนักสะสมที่มีความหวงแหนพระมากที่สุดคนหนึ่งในวงการนักสะสมพระเครื่อง และเซียนพระทั่วไปจะมีโอกาสได้เห็นพระของคุณชลอก็เฉพาะในงานประกวดพระใหญ่ๆ ในยุคนั้น เช่น การประกวดพระวัดโพธิ์งานประกวดพระวัดใหม่พระพิเรนทร์ หรืองานประกวดพระวังสราญรมย์ เท่านั้น หรือไม่ก็จะต้องเป็นบุคคลที่สนิทสนมเป็นพิเศษ ที่บังเอิญได้พบคุณชลอที่บ้านในเวลาที่คุณชลอคิดถึงพระตัวเองและหยิบออกมาจากธนาคารพอดี

พระนางพญาเข่าตรงคู่นี้เคยลงประกวดพร้อมกันประมาณเจ็ดครั้ง และก็จะผลัดกันแพ้ชนะมาโดยตลอดจากคำบอกเล่าของคนรุ่นเก่าๆ เล่าต่อกันมาว่า องค์ที่ลงอนุรักษ์ฉบับที่นี้ชนะที่หนึ่งห้าครั้ง ส่วนอีกองค์ชนะที่หนึ่งสองครั้ง

ตัวผมเองได้รับฟังเรื่องราวของการค้นพบพระนางพญาเข่าตรงองค์แชมป์นี้ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๑๙ และเห็นว่าเป็นประวัติการพบพระที่มีความพิเศษมากที่สุดองค์หนึ่งที่ควรได้รับการบันทึกไว้

เซียนพระคนแรกที่เล่าเรื่องราวประวัติการค้นพบของพระองค์นี้คือ คุณประจง เซียนพระระดับแนวหน้าของจังหวัดพิษณุโลก และเป็นที่ปรึกษาคนสำคัญของนักสะสมพระสวยอย่างคุณแจ๋ว หรือที่คนในวงการเรียกติดปากว่า “เจ๊แจ๋ว” “คุณจง” ได้เล่าต่อมาว่า พระนางพญาองค์นี้ถูกพบอยู่ในเศียรพระบูชาปูนขนาดใหญ่ซึ่งชำรุดล้มลงมาจากองค์พระและขณะที่เคลื่อนย้ายเศียรพระบูชาก็ได้ยินเสียงเหมือนมีวัตถุอยู่ภายในเศียรพระ จึงเอามือล้วงดู พบว่ามีพระนางพญาเข่าตรงองค์นี้อยู่ภายใน จากนั้นไม่นาน “คุณจง” ก็นิมนต์พระเข้ากรุงเทพฯ และได้พบกับคุณชลอ นับทอง นับตั้งแต่วันนั้น

แรกๆ ที่ผมได้ยินเรื่องราวการค้นพบพระนางพญาเข่าตรงองค์นี้ก็ยอมรับว่าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งอยู่นาน จนกระทั่งวันหนึ่งในปี พ.ศ. ๒๕๓๖ หรือประมาณ ๒๒ ปีที่แล้ว ได้มีโอกาสเห็นพระองค์จริง และเมื่อได้ส่องพระผ่านแว่นขยายและใช้หลักวิทยาศาสตร์พิจารณาสิ่งที่เห็นจากองค์พระ ก็ยอมรับว่าประวัติการค้นพบนั้นต้องเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน เพราะผิวพรรณของพระสะอาดเกลี้ยง ปราศจากคราบดินกรุเหมือนพระนางพญาที่พบเห็นโดยทั่วไป ซึ่งก็แปลว่าพระองค์นี้ไม่เคยบรรจุลงในกรุ ประการต่อมา พระองค์นี้มีการลงชาดสีแดงไว้ทั่วทั้งองค์ ซึ่งแสดงว่าการลงชาดแดงบนองค์พระเป็นเจตนารมณ์พิเศษกับการบรรจุพระในที่ซึ่งไม่ใช่กรุตามปกติและจุดสำคัญที่สุดที่เป็นเหตุผลในเชิงวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับสถานที่บรรจุของพระองค์นี้ก็คือ เมื่อส่องด้วยแว่นขยายจะพบหยดนํ้าปูนเล็กๆ เสมือนหยดนํ้าเล็กๆ ที่ยังลอยอยู่บนผิวพระ ซึ่งหยดนํ้าปูนเหล่านี้จะเป็นอื่นไปไม่ได้ นอกเสียจากเป็นหยดนํ้าปูนที่เกิดจากนํ้าปูนด้านในของเศียรพระบูชาที่ยังแห้งไม่สนิทขณะที่สร้างเสร็จใหม่ๆ เทานั้น

และนอกจากนี้ก็ต้องยอมรับว่าเป็นพระองค์ที่ผู้กดแม่พิมพ์บรรจงกดได้ดีเป็นพิเศษ การติดจากแม่พิมพ์ขององค์พระลึก คมชัด ไม่มีการเขยื้อนตั้งแต่เกศจรดฐาน ส่วนที่ติดลึกและชัดเป็นพิเศษจริงๆ กว่าองค์อื่นๆ ก็คือส่วนของพระพักตร์ ซึ่งสามารถมองเห็นหน้าตา จมูก ปาก และหูขององค์พระได้ชัดทุกส่วนด้วยตาเปล่าโดยไม่ต้องใช้แว่นขยายส่องและไม่ต้องจินตนาการให้เห็นหน้าตาเหมือนพระบางพิมพ์ซึ่งก็ตรงกับคำเปรียบเปรยของเซียนพระอาวุโสที่เคยเห็นพระนางพญามาหลายพิมพ์และหลายๆ องค์ ที่พูดว่า ถึงแม่พระนางพญาพิมพ์เข่าโค้งโดยรวมจะลึกและลํ่ากว่าพิมพ์เข่าตรงแต่ถ้าติดลึกสุดพิมพ์ด้วยกันแล้ว จะพบว่าในส่วนของหน้าตาพระพิมพ์เข่าตรงจะลึกและเด่นชัดกว่า

หลังจากโชคดีที่ได้ดูพระองค์จริงครั้งแรกได้ไม่นาน ผมก็ต้องพบกับความโชคร้ายในความโชคดี โชคดีก็คือเจ้าของพระยอมเจรจาเรื่องการเปลี่ยนเจ้าของและไม่มีอุปสรรคเรื่องราคาเลยแต่กลับโชคร้ายคือเกิดอุบัติเหตุอย่างไม่คาดฝันในการเจรจาทำให้การเจรจาไม่สำเร็จในที่สุด ซึ่งยังทำให้ผมรู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ในวันนั้นมาจนทุกวันนี้ ทำให้ผมต้องพบกับความอกหักอีกครั้งในชีวิตการสะสมพระเครื่อง และในที่สุดเมื่อหมดหนทางในการเจรจากับคน ก็หันไปพึ่งการเจรจากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยวิธีกราบอธิษฐานขอพรจากพระนางพญาพิมพ์เข่าโค้งที่เพิ่งจะโชคดีได้มาไม่นาน ได้กราบขอหลวงพ่อว่าหากศักดิ์สิทธิ์จริงขอให้ดลบันดาลให้ได้พิมพ์เข่าตรงมาอยู่คู่อีกหนึ่งองค์ จากนั้นไม่นานก็ได้รับการติดต่อจากเซียนพระใหญ่จากจังหวัดเชียงใหม่ คือ “คุณหริ” โดย “คุณหริ”

เหตุผลในเชิงวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับสถานที่บรรจุของพระองค์นี้ก็คือ เมื่อส่องด้วยแว่นขยายจะพบหยดน้ำปูนเล็กๆ เสมือนหยดน้ำเล็กๆ ที่ยังลอยอยู่บนผิวพระ ซึ่งหยดน้ำปูนเหล่านี้จะเป็นอื่นไปไม่ได้ นอกเสียจากเป็นหยดน้ำปูนที่เกิดจากน้ำปูนด้านในของเศียรพระบูชาที่ยังแห้งไม่สนิทขณะที่สร้างเสร็จใหม่ๆ เท่านั้น

ให้ความมั่นใจว่าสามารถเจรจาบูชาพระนางพญาเข่าตรงองค์นี้มาให้ผมได้ แต่ยังไม่สามารถกำหนดราคาได้ จากนั้นไม่นานนักประมาณเกือบสองเดือน ผมก็ได้รับโทรศัพท์จาก “คุณหริ” ว่างานใหญ่สำเร็จแล้ว และได้พระมาอยู่ในครอบครองแล้ว จะนัดพบกันเมื่อไหร่ ผมก็ตอบทันทีว่ามาเดี๋ยวนี้เลยได้ไหม “คุณหริ”แจ้งว่าไม่สะดวกเพราะรถยนต์เสีย ขอเวลาซ่อมรถก่อน ผมจึงสวนทันทีว่าช่วยกรุณามาแท็กซี่ได้ไหมครับ บ้านผมอยู่ริมถนนใหญ่ หาง่าย และพูดติดตลกต่อว่า ค่าแท็กซี่เท่าไหร่เดี๋ยวมาคิดกับผม โดยไม่คาดฝันว่าค่าแท็กซี่จะจบลงเป็นเงินล้าน

เมื่อ “คุณหริ” มาถึงที่บ้านก็หยิบพระออกมาจากกระเป๋าเสื้อและวางบนโต๊ะ พร้อมกับพูดสั้นๆ สไตล์คนพูดน้อยว่าใช่องค์นี้ไหมครับ ส่วนผมพอเห็นเฉียดๆ แค่ด้านข้างของตลับพระ ก็ตอบทันทีว่าใช่แน่นอนครับ ประโยคต่อไปของผมก็คือเรื่องราคาเอายังไงดีครับ “คุณหริ” แจ้งให้ทราบว่าราคาต้นทุนเท่าไหร่ ซึ่งทำให้ผมช็อกและนั่งเงียบทำใจอยู่เป็นนาที และต้องช็อกมากกว่าเก่าเมื่อ “คุณหริ” เอ่ยปากต่อว่า พระองค์นี้ผมต้องขอกำไรบวกค่าใช้จ่ายในการเทียวไล้เทียวขื่อกรุงเทพฯ-เชียงใหม่หลายๆ เที่ยวกว่าจะสำเร็จ อีกประมาณหนึ่งล้านบาทพอได้ยินเท่านี้ผมก็มีอาการเหมือนถอดใจ และคิดว่าคงต้องขอเวลาพิจารณาสักระยะหนึ่ง “คุณหริ” เหมือนดูอาการผมออก จึงปลอบแบบขู่ว่า ไม่ต้องหนักใจนะครับ ถ้าขัดข้องไม่เป็นไร เพราะจริงๆ แล้วผมมีคนรู้จักติดตามพระองค์นี้อยู่แต่ผมได้รับปากท่านไว้แล้วก็ต้องทำตามคำสัญญาก่อนจากนั้นก็ลุกขึ้นขอตัวกลับ ณ วินาทีนั้น ผมถูกบีบให้ตัดสินใจขั้นสุดท้าย เพราะผมรู้จักตัวเองดีว่าหากปล่อยให้ตัวเองพลาดโอกาสเป็นครั้งที่สอง คงจะต้องลงเอยด้วยการโกรธตัวเองตลอดชีวิตอย่างแน่นอน วินาทีนั้นมือขวาของผมก็หยิบพระออกจากมือ “คุณหริ” และมือซ้ายในเวลาเดียวกันก็ล้วงไปหยิบเช็คธนาคารที่ได้ทำเผื่อไว้แล้วใบละหนึ่งล้านบาทหลายใบแล้วเปิดซองมอบให้ “คุณหริ” พร้อมกับพูดว่า “ผมยอมแพ้ครับ” งานนี้นอกจากบ่นไม่ได้แล้ว ยังถือว่าเป็นหนี้น้ำใจที่ “คุณหริ” รักษาคำพูดอีกด้วย

สรุปว่าเป็นการจบลงแบบแฮปปี้ เอนดิ้ง อีกรูปแบบหนึ่งของการเต็มใจให้ฟัน

ขอบคุณครับ