นิตยสารอนุรักษ์ ฉบับที่ 23
เรื่อง/ภาพ: ทีมงานนิตยสารอนุรักษ์
เสียงเพลงในยุค ’70 แว่วสำเนียงอย่างต้นฉบับที่เข้ามาผ่านหูเพื่อเป็นการต้อนรับเราเป็นอันดับแรก ขณะที่เปิดประตูเข้าไปในร้านอันอบอวลไปด้วยกลิ่นอายวันวาน ซึ่งเรียงรายไปด้วยเสน่ห์แห่งดนตรี นั่นยังไม่นับรวมแผ่นเสียงอีกหลายร้อยที่ร่วมสมัยอยู่ในยุคใกล้เคียงกัน ซึ่งโลกแห่งสำเนียงวันวานเหล่านี้เองที่ซักชวนให้เราแวะมาเยือนและลองสัมผัสกลิ่นอายอดีตอันไพเราะเสนาะหูกันดูบ้าง
เสนาะเสียงสำเนียงวันวาน
เสียงเพลงอันแสนคลาสสิกเมื่อได้เล่นผ่านเครื่องเสียงยุคโบราณนั้นอาจทำให้เราหลงใหลในโลกดนตรีได้มากกว่าเครื่องเล่นในยุคปัจจุบันเสียด้วยซ้ำ เสียงอันนุ่มลึก มีน้ำหนัก ในขณะเดี่ยวกันก็นุ่มนวล แถมยังเปล่งสำเนียงได้ชัดเจนเป็นธรรมชาติ ซึ่งนี่ดูจะเป็นเอกลักษณ์ของวันวานที่ยังคงมีเสน่ห์เฉกเช่นเดิมไม่เสื่อมคลาย
ดูเหมือนว่ายุคปัจจุบันนี้นอกจากกลิ่นอายวินเทจจะกลับมาเพื่องฟูอีกครั้งจนทำให้วิทยุหรือเครื่องเล่นแผ่นเสียงโบราณนั้นกลับมาเป็นที่ต้องการอีกหน ส่วนหนึ่งอาจมาจากการหวนคิดถึงของคนยุคก่อนที่เคยผูกพันคุ้นเคยกับเสน่ห์ของเสียงเพลงที่เล่นด้วยเครื่องเสียงโบราณนี้มาตั้งแต่เด็ก อีกส่วนอาจเป็นเทรนด์นิยมของคนรุ่นใหม่ที่สนใจสะสมและอยากสัมผัสกลิ่นอายวันวานดูบ้าง
นอกจากนี้ การกลับมาฮิตของเครื่องเสียงโบราณส่วนหนึ่งที่ต้องยกนิ้วยอมรับกันก็คือ เรื่องของคุณภาพที่คนยุคก่อนนั้นใส่ใจตั้งแต่เรื่องของวัสดุที่นำมาใช้ทำเครื่องเสียงไปจนกระทั่งคุณภาพของเสียงเพลงที่ออกมาจากเทคโนโลยีอันล้ำสมัยในยุคนั้น
นั่นเป็นที่มาที่ไปที่เราจะพาคุณมาทำความรู้จักกับ คุณณรงค์ รักวาหิน เจ้าของร้านวิทยุและเครื่องเสียงโบราณคุณภาพดีอันโด่งดังอย่างร้าน มีดี (mee-d) ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างที่เราสัมผัสได้ภายหลังประตูที่เปิดต้อนรับเราในคราวนี้ก็คือ ความรักความเอาใจใส่ของสิ่งที่รักอย่างดีเยี่ยม จนเรารู้สึกได้ว่าเครื่องเสียงทุกตัวนั้นเปล่งสำเนียงวันวานออกมาจากความสุขใจกันเลยทีเดียว